Είναι αλήθεια πως από τις εκλογές και μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε σε ένα βήμα. Βήμα που άλλοι το κρίνουν μετέωρο, άλλοι πάλι αναγκαίο και αρκετοί λανθασμένο. Ένα βήμα προς τον ρεαλισμό, με άμβλυνση των "επαναστατικών" βλέψεων και συμβιβασμό με κομμάτια του ιδεολογικού και πολιτικού κατεστημένου. Μέρος της στρατηγικής αυτής, είναι η δημιουργία της επιτροπής των Σοφών. Πόσοι όμως από του «Σοφούς» εμπνέονται από το ελληνικό λαό και τις ανάγκες του;
Ο κύριος Κωνσταντόπουλος, μπορεί να διατέλεσε πρόεδρος του Συνασπισμού και να είχε εντυπωθεί στη συλλογική μνήμη, ως φωνή αξιοπρέπειας. Αδιαφορεί κανείς όμως, στο γεγονός πως μέχρι πριν λίγο, απολάμβανε την προστασία της οικογένειας Βαρδιονογιάννη, για να καταλήξει ως άλλη «αγαπούλα» στο προεδρείο του Παναθηναϊκού; Από την άλλη, κομμάτια του εκσυγχρονιστικού ρεύματος του κυρίου Σημίτη, που απολάμβαναν τα μεγαλεία της ακαδημαϊκότητάς τους για να νομοθετούν ή να νουθετούν, το ξεχαρβάλωμα του τόπου και του λαού μας, μπαίνουν στην καθαρτήρια κολυμβήθρα της πολιτειακής αναδόμησης! Ακόμα και συμβουλευτικές φωνές, του Αντρέα ενυπάρχουν στην επιτροπή αυτή.
Εδώ όμως οφείλουμε να κάνουμε μια παρένθεση. Η επιλογή της συγκρότησης επιτροπής για τις πολιτειακές μεταβολές είναι και σωστή και σημαντική. Θα πετύχαινε όμως, εάν ένα κομμάτι της διανόησης, των συνταγματολόγων ή πολιτικών προσωπικοτήτων, διατηρούσαν όλο το προηγούμενο διάστημα μια άλλη στάση, στα δρώμενα της προηγούμενης περιόδου. Θα πετύχαινε, αν σε αυτήν ενυπήρχαν άνθρωποι μπολιασμένοι στη λαϊκή μοίρα, στα πάθη ενός λαού, που δίδασκε το αφασιακό Harlem Shake, όταν όλος ο πλανήτης δούλευε! Τέτοιοι άνθρωποι ωστόσο, είναι μετρημένοι στα δάκτυλα ενός μόνο χεριού.
Τι απομένει; Από τη μια η επιλογή του κυρίου Τσίπρα. Να μοχλεύσει τα λιμνάζοντα ύδατα του εκσυγχρονισμού, να λευκάνει τα μητρώα λιμοκοντόρων της διαπλοκής και να δει στο βάθος του τούνελ, το 40% μιας σύμπραξης ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ, που θα του δώσει το δακτυλίδι της νέας «αλλαγής». Από την άλλη, να φτύσουμε στα μούτρα τις «αγαπούλες» του παρελθόντος, κι ένα πανεθνικό δίκτυο επιτροπών νομού, να θέσει σε πέρας τον εθνικό διάλογο ενός νέου εθνικού πολιτειακού συμβολαίου. Η ειρωνεία της ιστορίας συγκεκριμένη. Πώς η δεύτερη επίπονη και επίμονη διεργασία, είναι αναπόφευκτη, οτιδήποτε κι αν συμβεί στην κορυφή του πολιτικού σκηνικού. Έως τότε, τα μάτια στραμμένα στις Σκουριές.
Το Κοράκι
